کاربرد سیستم استنتاج فازی در زمینه سنجش توسعه انسانی مورد شناسی: شهرستان پارس آباد

هدف این پژوهش سنجش درجه توسعه­ انسانی شهرستان پارس­آباد (شامل چهار شهر پارس آباد، اصلاندوز، اسلام آباد و تازه کند)  بر اساس پاره­ای از شاخص­های توسعه انسانی به منظور دستیابی به میزان و علل نابرابری­های شهرستان همراه با ارائه راهکارهایی به منظور حل مشکلات توسعه انسانی، تسهیل امر برنامه­ریزی و درنهایت افزایش ضریب توسعه انسانی این نقطه از استان می­باشد. نوع تحقیق کاربردی – توسعه­ای و روش تحقیق توصیفی-­ تحلیلی است که با استفاده از مدل سیستم استنتاج فازی (fis) در محیط متلب صورت گرفته است. در این تحقیق درمجموع تقریباً از 40 شاخص تقلیل یافته به دو عامل توسعه اجتماعی (شامل اشتغال، خدمات اجتماعی و بهداشت) و توسعه فرهنگی (شامل آموزش، عوامل فرهنگی و انحرافات اجتماعی) برای مقطع زمانی 1390 استفاده شده است. تجزیه وتحلیل های مربوط به تمام مراحل پژوهش بخصوص تعریف شاخص ها، انتخاب توابع عضویت مربوطه، تشکیل پایگاه داده­ها، قانون سازی و درنهایت خروجی گرفتن از داده ها در محیط متلب انجام شده است. پس از تجزیه وتحلیل داده ها به وسیله این مدل نتایج به دست آمده بیانگر این واقعیت است که مدل سیستم استنتاج فازی با تکیه بر پایگاه دانش و استنتاجات گام به گام مربوطه مدل مناسبی برای تشریح جزئیات مربوط به شاخص­های اولیه و ثانویه و درنهایت برآورد توسعه انسانی  می باشد. همچنین نشان می­دهد که میان شهرهای این شهرستان به لحاظ برخورداری از شاخص­های توسعه انسانی چه در داخل شهرستان و چه در رابطه با شهرهای دیگر استان تفاوت­های اساسی وجود دارد و به غیراز شهر مرکزی پارس آباد  که با وزن نهایی 0.507 در گروه نیمه برخوردار قرار دارد بقیه شهرهای این شهرستان جزء مناطق محروم تلقی می شوند.